Wspólnota Paschy Tu i Teraz

"Nie wyczerpał się dzban mąki i baryłka oliwy.

Mogliśmy śpiewać, klaskać i tańczyć."

To słowa komentarza do czytań ks. Wł. Lewandowskiego z czasu naszego pobytu na tegorocznych rekolekcjach zarówno tych na Górze Świętej Anny jak i w Wadowicach. One chyba najlepiej oddają jak wielkich dzieł Pan dokonał.

Polecamy relację z rekolekcji "Jezus żyje !" , w których posługiwali członkowie naszej Wspólnoty Przymierza WPTiT.

Więcej znajdziesz w zakładce WSPÓLNOTA PRZYMIERZA.

Jak co roku Dom Macierzysty Księży Pallotynów w Wadowicach na Kopcu wypełnił się rekolektantami. Zjechali ludzie z Tarnowskich Gór i okolic, z Iłży, Skaryszewa, z Lublina, z Wrocławia i po raz pierwszy przyjechała grupka osób spod Częstochowy wraz z księdzem Damianem - opiekunem duszpasterskim Grupy.

"Nie musieliśmy kluczyć po pustyni w poszukiwaniu wody życia. Nie zacieraliśmy za sobą śladów w obawie przed pościgiem nieprzyjaciela. Oczy nie bolały od wypatrywania ziemi obiecanej. Manny nie zabrakło."

To dobre słowa z komentarza do czytań liturgicznych ks. Wł. Lewandowskiego do czasu pobytu na rekolekcjach wakacyjnych.

Tak rzeczywiście było. Nie musieliśmy zacierać śladów przed nieprzyjacielem. Czuliśmy się bezpiecznie - nasz Pan był z nami. Oczy nie bolały od wypatrywania... Wadowice, czas rekolekcji - to Ziemia Obiecana. Codzienna Eucharystia w pięknej oprawie liturgicznej (dziękujemy naszym wspaniałym mężczyznom ze służby liturgicznej), Słowo przepowiadane przez celebransów to prawdziwa manna, której nie zabrakło, to Chrystus przychodzący codziennie i obdarzający nas swym prawdziwym Ciałem i Krwią na życie wieczne. .

Świadectwo:
Dziękuję Panu Bogu, <...> że miałam możliwość uczestniczenia w tym roku w rekolekcjach w Wadowicach w grupie „Wprowadzenie w liturgię i sakramenty”.
Z historii narodu wybranego w czasie wyjścia z niewoli egipskiej mogłam wyciągnąć wiele wniosków dla swojego życia. Dotarło do mnie, że nie powinnam czekać na zmianę innych w moim otoczeniu, ale liczyć na moc Bożą i odkrywać, co On sam chce zmienić we mnie, podobnie jak poprzez zatwardziałość serca faraona Bóg dokonał wielkich dzieł w Izraelu. Także fakt, że Izraelici zbierali mannę tylko na jeden dzień, był dla mnie światłem, aby „nie martwić się zbytnio o jutro”, ale ufać Jego troskliwej miłości i uczyć się dostrzegać Go „tu i teraz” w codzienności.
Ważnym wydarzeniem tych rekolekcji było nocne wyjście paschalne na wzór wyjścia Izraela z Egiptu. Doświadczyłam wtedy jak ważna jest wspólnota, jak bardzo byliśmy sobie potrzebni w marszu w ciemnościach i jak potem mogliśmy być sobie pomocni w podtrzymywaniu światła. Dla mnie szczególnym momentem było odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych. Dotąd sam Pan nas prowadził w ciemnościach, potem dawał światło, karmił swoim słowem, obietnicami. Teraz był czas na moją odpowiedź. Pan pytał, „czy chcesz na nowo zawrzeć ze Mną przymierze”, moje „tak” odpowiedziałam Mu właśnie w czasie odnowieia przyrzeczeń chrzcielnych.
W czasie tych rekolekcji pogłębiła się moja świadomość Bożej rzeczywistej obecności w czasie Eucharystii: w Słowie Bożym, w Ciele i Krwi (substancjalnie), ale także w osobie celebransa, czy ludzie Bożym. Dowiedziałam się, że Msza święta jest szczytem działalności Kościoła, ale i źródłem prawdziwej mocy Bożej. Zrozumiałam, że każda chwila Eucharystii jest ważna, że dzięki Duchowi Świętemu mogę uczestniczyć w dziele zbawczym, które dokonuje się na moich oczach. Pan rzeczywiście przychodzi do swego Kościoła. My jako wierni, możemy  wcześniej przygotować się na to spotkanie z żywym Bogiem, rozważając choćby Słowo Boże, które ma być głoszone na Eucharystii.
Kasia z Lublina

Interpretacje nie łatwego Słowa z dzisiejszej niedzieli (18 sierpień) dał nam papież Franciszek.

Znajdziesz w PRZECZYTANE w sieci /za info.wiara.pl/

Nie musieliśmy kluczyć po pustyni w poszukiwaniu wody życia. Nie zacieraliśmy za sobą śladów w obawie przed pościgiem nieprzyjaciela. Oczy nie bolały od wypatrywania ziemi obiecanej. Manny nie zabrakło. Przeciwnie. Pan wylewał z obfitości łaskę po łasce. Prorocy przepowiadali z mocą. Oczy nasze oglądały powrót Pana na Syjon. Drzwi namiotu Spotkania czekały zawsze otwarte. Podnosiły się kolana zemdlałe. Rozbłyskały lampy o nikłym płomyku. Prostowały trzciny nadłamane. Nie zabrakło chleba proszącym i wody łaknącym. Nie wyczerpał się dzban mąki i baryłka oliwy. Mogliśmy śpiewać, klaskać i tańczyć. A mimo to zawodziliśmy płaczem zawodowych płaczek.

Co jeszcze musi uczynić Bóg, byśmy uwierzyli w szczęście naszych oczu?

Czytania mszalne rozważa ks. Włodzimierz Lewandowski

14 lipca, w niedzielę uczestniczyliśmy w Wieczorze Chwały, w kościele św. Rafała Kalinowskiego w Radomiu, zorganizowanym przez wspólnotę Dobrego Łotra. Eucharystia oraz modlitwy uwielbienia i chwały po raz kolejny były okazją do spotkania wielu ludzi pragnących doświadczyć spotkania z żywym i działającym Bogiem. Dlatego w poniedziałek, całe nasze spotkanie było poświęcone dzieleniu się tymi przeżyciami. Najbardziej poruszające były słowa dotyczące głoszonego przez ks. S. Płusę kazania. W głoszonej homilii, zwrócił uwagę, że każdy grzesznik jest takim poturbowanym na drodze (Łk 10,25-37), każdy grzech i rana sprawiają, że potrzebujemy pomocy. Tym, co może nam pomóc jest Boże Miłosierdzie okazane przez drugiego człowieka. Bóg leczy nasze rany i pragnie nas obdarzać swoim miłosierdziem, niezależnie jak wielkie są nasze grzechy. Naszym zadaniem jest być dobrym Samarytaninem i pomóc drugiemu otworzyć się na tę łaskę. Doświadczyliśmy tego modląc się wstawienniczo w intencjach ludzi, którzy z najróżniejszymi problemami i ranami, prosili nas o wsparcie w modlitwie.
Bóg pozwolił nam być narzędziem w swoim ręku! Każdy człowiek może otworzyć się na Boga, gdyż nasze imiona są wypisane na obu dłoniach Zbawiciela, tymi ranami, które zadają Mu gwoździe - nasze grzechy. Bóg ma nas na swoich dłoniach i dlatego mamy dostęp do Jego miłości miłosiernej. Chwała Panu!

br

Papież Franciszek powiedział w sobotę, że nie należy obawiać się odnowy struktur Kościoła. Przesłanie to wystosował podczas ostatniej przed letnią przerwą publicznej mszy w watykańskim Domu świętej Marty.

ALESSANDRO BIANCHI /PAP/EPA

Papież Franciszek

Stadion Narodowy pełen Ducha Świętego  /za info.wiara.pl/

Tysiące osób spotkało się z Jezusem podczas rekolekcji prowadzonych przez o. Bashoborę.

JAKUB SZYMCZUK /GN

Tuż przed godz. 8 otworzyły się bramki Stadionu Narodowego. Chociaż przed stadionem czekał spory tłum, wszyscy spokojnie zajmowali swoje miejsca. To uczestnicy rekolekcji „Jezus na Stadionie”, które pogrowadził ugandyjski charyzmatyk, o. John Bashobora. Na płycie stadionu stanęły 15-metrowy krzyż i ołtarz w kształcie serca, z wychodzącymi dwoma promieniami: białym i czerwonym.

Wielu uczestników przybyło na rekolekcje w stanie łaski uświęcającej – a tych, którzy chcieli skorzystać z sakramentu pojednania, spowiadali spontanicznie decydujący się na to kapłani. Jeszcze w sobotę w stołecznych kościołach ustawiły się długie kolejki przed konfesjonałami. To efekt apelu organizatorów rekolekcji, by na rekolekcje przybyć już pod odbytej spowiedzi.

 

/za info.wiara.pl/  

Wywiad z NATALIĄ NIEMEN, świadectwo o MARKU JACKOWSKIM możemy znależć m.in. w PRZECZYTANE w sieci.