Wspólnota Paschy Tu i Teraz

17.09.2013 (wtorek) w Burundi, w Afryce, będzie sprawowana Liturgia Mszy św.w intencji Wspólnoty. 

Misje w Afryce  wspomaga o. Jan Kanty Stasiński OCD z Ziemi Świętej. Ten leciwy metryką (~80) zakonnik okazał się w spotkaniu z pielgrzymującymi po Ziemi Świętej, bardzo żywym i młody duchem człowiekiem głębokiej wiary. Na nasze pytanie o stypendium dla księdza w Afryce odpowiedział: "Nie trzeba. Ten ksiądz jest już hojnie zaopatrzony przez Boga; otrzymał święcenia, może codziennie sprawować Mszę św i modlić się, choć nie zawsze wie w jakiej najlepiej się modlić intencji". Po tym krótkim zdaniu, bardzo wrosła nasza odpowiedzialność za misje. Poprosiliśmy o modlitwę za naszą Wspólnotę.

"Chrześcijanie nigdy nie mogą być z etykietki, ale mają być chrześcijanami naprawdę, z serca. Bycie chrześcijanami oznacza życie i świadczenie o wierze w modlitwie, w dziełach miłosierdzia, w krzewieniu sprawiedliwości, w czynieniu dobra. Przez wąską bramę, którą jest Chrystus, musi przejść całe nasze życie."

Ojciec Święty Franciszek wzywa nas do tego byśmy całe życie zawierzyli Chrystusowi.

więcej w PRZECZYTANE w sieci. /za nfo.wiara.pl/

"Nie wyczerpał się dzban mąki i baryłka oliwy.

Mogliśmy śpiewać, klaskać i tańczyć."

To słowa komentarza do czytań ks. Wł. Lewandowskiego z czasu naszego pobytu na tegorocznych rekolekcjach zarówno tych na Górze Świętej Anny jak i w Wadowicach. One chyba najlepiej oddają jak wielkich dzieł Pan dokonał.

Polecamy relację z rekolekcji "Jezus żyje !" , w których posługiwali członkowie naszej Wspólnoty Przymierza WPTiT.

Więcej znajdziesz w zakładce WSPÓLNOTA PRZYMIERZA.

Jak co roku Dom Macierzysty Księży Pallotynów w Wadowicach na Kopcu wypełnił się rekolektantami. Zjechali ludzie z Tarnowskich Gór i okolic, z Iłży, Skaryszewa, z Lublina, z Wrocławia i po raz pierwszy przyjechała grupka osób spod Częstochowy wraz z księdzem Damianem - opiekunem duszpasterskim Grupy.

"Nie musieliśmy kluczyć po pustyni w poszukiwaniu wody życia. Nie zacieraliśmy za sobą śladów w obawie przed pościgiem nieprzyjaciela. Oczy nie bolały od wypatrywania ziemi obiecanej. Manny nie zabrakło."

To dobre słowa z komentarza do czytań liturgicznych ks. Wł. Lewandowskiego do czasu pobytu na rekolekcjach wakacyjnych.

Tak rzeczywiście było. Nie musieliśmy zacierać śladów przed nieprzyjacielem. Czuliśmy się bezpiecznie - nasz Pan był z nami. Oczy nie bolały od wypatrywania... Wadowice, czas rekolekcji - to Ziemia Obiecana. Codzienna Eucharystia w pięknej oprawie liturgicznej (dziękujemy naszym wspaniałym mężczyznom ze służby liturgicznej), Słowo przepowiadane przez celebransów to prawdziwa manna, której nie zabrakło, to Chrystus przychodzący codziennie i obdarzający nas swym prawdziwym Ciałem i Krwią na życie wieczne. .

Świadectwo:
Dziękuję Panu Bogu, <...> że miałam możliwość uczestniczenia w tym roku w rekolekcjach w Wadowicach w grupie „Wprowadzenie w liturgię i sakramenty”.
Z historii narodu wybranego w czasie wyjścia z niewoli egipskiej mogłam wyciągnąć wiele wniosków dla swojego życia. Dotarło do mnie, że nie powinnam czekać na zmianę innych w moim otoczeniu, ale liczyć na moc Bożą i odkrywać, co On sam chce zmienić we mnie, podobnie jak poprzez zatwardziałość serca faraona Bóg dokonał wielkich dzieł w Izraelu. Także fakt, że Izraelici zbierali mannę tylko na jeden dzień, był dla mnie światłem, aby „nie martwić się zbytnio o jutro”, ale ufać Jego troskliwej miłości i uczyć się dostrzegać Go „tu i teraz” w codzienności.
Ważnym wydarzeniem tych rekolekcji było nocne wyjście paschalne na wzór wyjścia Izraela z Egiptu. Doświadczyłam wtedy jak ważna jest wspólnota, jak bardzo byliśmy sobie potrzebni w marszu w ciemnościach i jak potem mogliśmy być sobie pomocni w podtrzymywaniu światła. Dla mnie szczególnym momentem było odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych. Dotąd sam Pan nas prowadził w ciemnościach, potem dawał światło, karmił swoim słowem, obietnicami. Teraz był czas na moją odpowiedź. Pan pytał, „czy chcesz na nowo zawrzeć ze Mną przymierze”, moje „tak” odpowiedziałam Mu właśnie w czasie odnowieia przyrzeczeń chrzcielnych.
W czasie tych rekolekcji pogłębiła się moja świadomość Bożej rzeczywistej obecności w czasie Eucharystii: w Słowie Bożym, w Ciele i Krwi (substancjalnie), ale także w osobie celebransa, czy ludzie Bożym. Dowiedziałam się, że Msza święta jest szczytem działalności Kościoła, ale i źródłem prawdziwej mocy Bożej. Zrozumiałam, że każda chwila Eucharystii jest ważna, że dzięki Duchowi Świętemu mogę uczestniczyć w dziele zbawczym, które dokonuje się na moich oczach. Pan rzeczywiście przychodzi do swego Kościoła. My jako wierni, możemy  wcześniej przygotować się na to spotkanie z żywym Bogiem, rozważając choćby Słowo Boże, które ma być głoszone na Eucharystii.
Kasia z Lublina

Interpretacje nie łatwego Słowa z dzisiejszej niedzieli (18 sierpień) dał nam papież Franciszek.

Znajdziesz w PRZECZYTANE w sieci /za info.wiara.pl/

Nie musieliśmy kluczyć po pustyni w poszukiwaniu wody życia. Nie zacieraliśmy za sobą śladów w obawie przed pościgiem nieprzyjaciela. Oczy nie bolały od wypatrywania ziemi obiecanej. Manny nie zabrakło. Przeciwnie. Pan wylewał z obfitości łaskę po łasce. Prorocy przepowiadali z mocą. Oczy nasze oglądały powrót Pana na Syjon. Drzwi namiotu Spotkania czekały zawsze otwarte. Podnosiły się kolana zemdlałe. Rozbłyskały lampy o nikłym płomyku. Prostowały trzciny nadłamane. Nie zabrakło chleba proszącym i wody łaknącym. Nie wyczerpał się dzban mąki i baryłka oliwy. Mogliśmy śpiewać, klaskać i tańczyć. A mimo to zawodziliśmy płaczem zawodowych płaczek.

Co jeszcze musi uczynić Bóg, byśmy uwierzyli w szczęście naszych oczu?

Czytania mszalne rozważa ks. Włodzimierz Lewandowski

14 lipca, w niedzielę uczestniczyliśmy w Wieczorze Chwały, w kościele św. Rafała Kalinowskiego w Radomiu, zorganizowanym przez wspólnotę Dobrego Łotra. Eucharystia oraz modlitwy uwielbienia i chwały po raz kolejny były okazją do spotkania wielu ludzi pragnących doświadczyć spotkania z żywym i działającym Bogiem. Dlatego w poniedziałek, całe nasze spotkanie było poświęcone dzieleniu się tymi przeżyciami. Najbardziej poruszające były słowa dotyczące głoszonego przez ks. S. Płusę kazania. W głoszonej homilii, zwrócił uwagę, że każdy grzesznik jest takim poturbowanym na drodze (Łk 10,25-37), każdy grzech i rana sprawiają, że potrzebujemy pomocy. Tym, co może nam pomóc jest Boże Miłosierdzie okazane przez drugiego człowieka. Bóg leczy nasze rany i pragnie nas obdarzać swoim miłosierdziem, niezależnie jak wielkie są nasze grzechy. Naszym zadaniem jest być dobrym Samarytaninem i pomóc drugiemu otworzyć się na tę łaskę. Doświadczyliśmy tego modląc się wstawienniczo w intencjach ludzi, którzy z najróżniejszymi problemami i ranami, prosili nas o wsparcie w modlitwie.
Bóg pozwolił nam być narzędziem w swoim ręku! Każdy człowiek może otworzyć się na Boga, gdyż nasze imiona są wypisane na obu dłoniach Zbawiciela, tymi ranami, które zadają Mu gwoździe - nasze grzechy. Bóg ma nas na swoich dłoniach i dlatego mamy dostęp do Jego miłości miłosiernej. Chwała Panu!

br

Papież Franciszek powiedział w sobotę, że nie należy obawiać się odnowy struktur Kościoła. Przesłanie to wystosował podczas ostatniej przed letnią przerwą publicznej mszy w watykańskim Domu świętej Marty.

ALESSANDRO BIANCHI /PAP/EPA

Papież Franciszek