Wspólnota Paschy Tu i Teraz

Codziennie wstaję rano. Nic nowego. Raz wcześniej, raz później, ale wstać trzeba, bo obowiązki, bo zaległości, bo przyjemności…czekają.
Krzątam się, spoglądam w lusterko…
„Lustereczko, powiedz przecie…”

 

/źródło: internet/

 „Mojżesz wstawszy rano, wstąpił na górę, jak mu nakazał Pan i wziął do rąk tablice kamienne.” (Wj 34,4)
Mojżesz wstał rano po to, aby wstąpić na górę.
Góra w języku biblijnym to miejsce obecności Boga.
Wstąpił na górę nie sam z siebie, bo tak sobie postanowił, zapragnął. Wstąpił, bo tak mu nakazał Pan.
Szczęśliwy Mojżesz.
Oto tak „łatwo” rozpoznał i wykonał wolę Bożą dla swego dnia.

Jaka jest wola Boża dla mego życia, często pytam, zastanawiam się, bo jest to dla mnie ważne.
W jaki sposób ją usłyszeć w zgiełku słów, myśli, emocji.
Oczekuję czasem czegoś zupełnie innego niż to, co słyszę, czy widzę.
W jaki sposób mieć pewność?

Szczęśliwy Mojżesz.
Wstał rano, wspiął się na górę i zabrał ze sobą kamienne tablice.
Nie chodzi tu o to, że są z kamienia - tak łatwo je stłuc, ale o to, że zawierają Słowa Boga. Ich nie da się zniszczyć, one trwają. W nich widać Boga, jak w lusterku.
Mojżesz w nich zobaczył i poznał Boga, że jest On miłosierny, litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność, przebaczający niegodziwość i grzech.. (Wj 34,6-8).

Szczęśliwy Mojżesz.
Tego ranka poznał swego Boga.
I zamiast lęku i trwogi, wstąpiła w niego pokorna odwaga. Prosi wielkiego Boga, obecnego na świętej górze, aby zaczął On przebywać pośród ludu, który jest tego niegodny, bo jest oporny, buntujący się i niewierny.
Pokorny, bezczelny, odważny Mojżesz.
I Bóg się zgadza.

Szczęśliwy Mojżesz.
Jego twarz promieniała od tego czasu „wskutek rozmowy z Bogiem” (Wj 34,29).

Szczęśliwy Mojżesz a ja? A ty?
gn