Wspólnota Paschy Tu i Teraz

Iz 49,1-6
Ps 71,1-6.15.17
J 13,21-33.36-38

Coraz bliżej do Paschy. Tej Paschy.
Chodzili razem do Jerozolimy na to święto a potem wracali.
Ale teraz będzie inaczej.
Tak zadecydował Jezus.
Jest z uczniami. Przygotowuje ich.
A oni jak zwykle nic nie rozumieją.

Iz 42,1-7
Ps 27,1-3.13-14
J 12,1-11

Jezus jest w domu Marii, Marty i Łazarza w Betanii.
Dla nas, ludzi zachodniej kultury, przyzwyczajonych do innych postaw religijnych, jej zachowanie jest szokujące i niezrozumiałe.
Nasuwa się też pytanie:
Po co trzymała w domu tyle drogocennego olejku nardowego? Przecież już raz namaściła brata do grobu.
I dlaczego w tak dziwny sposób go użyła?

Żeby coś z tego pojąć, trzeba się trochę cofnąć w czasie.
Łazarz, brat Marii i Marty choruje. Siostry wysłały do Jezusa wiadomość, że choruje ten, który jest dla Jezusa bardzo bliski. Czekają z niecierpliwością jak na ostatnią deskę ratunku.....a On nie nadchodzi.
Nietrudno wyobrazić sobie te pełne napięcia chwile, gdy ktoś choruje i zbliża się do momentu śmierci a jego bliscy szukają pomocy, modlą się, aby Bóg go uzdrowił.

Ez 37,21-28
Jr 31,10-13
J 11,45-57

Dziś bolesne pytanie kołacze mi do umysłu i serca.
Czy Ofiara Jezusa jest nieskuteczna?
Czy sakramenty są nieskuteczne?
Dlaczego?

Czytam Ezechiela, który opisuje czas dzisiejszy, nasze „dziś” i mam wrażenie, że to dotyczy jakiegoś „ jutra”.

Patrzę na nasz kraj, na  moją parafię, na wspólnotę...., na człowieka.
Ileż tam podziałów, ileż królestw i królów.

Nie umiem przyjąć w całości Bożego orędzia zbawienia, czy nie chcę?
Biorę po kawałku, co mi pasuje do moich poglądów, byle nie zmieniać swego stylu życia?

Ez 18,31
„Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy i utwórzcie sobie nowe serca i nowego ducha”.

Odrzucić wszystkie grzechy, to rozumiem, to moje zadanie.
Ale jak mam sama utworzyć w sobie nowe serce i nowego ducha?

Jr 20,10-13
Ps 103 (102), 1b-2. 3-4. 6-7. 8 i 11
J 10,31-42

Porwali za kamienie
i
chcieli Go ukamienować.

Za co?
Karmił ich.
Uzdrawiał.
Uwalniał.
Uczył się modlić.
Chodzić po wodzie.
Być świadkiem....

Za to Kim był.
Synem cieśli z Nazaretu.
Synem Miriam, która żyje pośród nas.
Synem Bożym.
Synem Najwyższego.
Ja jestem.

Jezus się odkrywa.
Odkrywa Tajemnicę.
Wyjawia ją pod osąd poglądów, „uważam że”, „myślę że”, „ wydaje mi się”.....
Oskarżam.

Jezus się odsłania.
Na oszczerstwo.
Na knowania.
Podjudzania.
Nienawiść.
Nie uwierzyli.
Porwali za kamienie.

Jeszcze nie czas.
Jeszcze.

Odszedł nad Jordan.
Zatoczył krąg misji.
To tu Jan dał o Nim świadectwo.
Mówił prawdę.
On jest Prawdą.

Błogosław duszo moja Pana.
Wytrzymaj jeszcze trochę.

Dopada mnie znużenie, „zmęczenie materiału”?
Niewierność, słabość.
Dlaczego teraz?

Tak ma być.
Bo jest coraz bliżej „ ta godzina”.
Wszystko jest łaską.

Otoczona przemożną Łaską, nadal pozostaję małym Robaczkiem....

gn

Iz 7, 10-14
Ps 138 (137), 1b-2a. 2b-3. 7e-8
Hbr 10, 4-10
Łk 1, 26-38

Usłyszałam kiedyś od młodego, zbuntowanego racjonalisty: Bzdury. Kto dziś jeszcze wierzy w poczęcie człowieka bez udziału mężczyzny!
A Jezus miał przecież braci, więc o jakim dziewictwie mówimy!

A ja?
Czy umiem wytłumaczyć Zwiastowanie?
Tak bardzo przyzwyczailiśmy się do prawd Bożych, że już nas w niczym nie zadziwiają, a Miriam zdumiały. ...
Co odpowiesz dziś współczesnemu światu, racjonalnemu do bólu?
„Bo tak i koniec”?
Słyszę już ten rechot wokoło.
Też słyszysz?

Zwiastowanie jest znakiem od Boga. Jest znakiem wypełnienia obietnicy danej domowi Dawida.  Tron Dawida będzie trwał na wieki dzięki jednemu potomkowi, jednemu Człowiekowi.  On się narodzi. Nie będzie półbogiem. Będzie podobny do matki, będzie miał przodków, dziadków, pradziadków aż do samego wielkiego Dawida. (Do tej pory wszystko Ok)
A Jego matką będzie Dziewica i taką pozostanie do końca życia.
Skąd, jak, dlaczego?
To nie bzdury?

Dn 3,14-20.91-92.95
Ps Dn 3,52-56
J 8,31-42

Co mnie dziś porusza?
Pewność.
Bez cienia wątpliwości.
I gotowość na utratę wszystkiego ze względu na jedną wartość.
Bez lęku o przyszłość.

Jak na jeńców uprowadzonych do Babilonu, trzej młodzieńcy izraelscy Chananiasz, Miszael i Azariasz, wygrali los na loterii. Wraz z Danielem przewyższali inteligencją dworzan i doradców królewskich i dlatego weszli w dobre stosunki z samym królem. Otrzymali babilońskie imiona,  bo żydowskie nie pasowały do funkcji zwierzchników miast na prowincji.
Niezła niewola.
To nie Egipt z przymusową, ciężką pracą....
Zaszczyty, władza i bogactwo.
Niejeden chciałby w takiej niewoli zostać na zawsze.
Powoli zaciera się wspomnienie o korzeniach wyrwanych z ojczystej ziemi. Przecież nie przyszli do Babilonu z własnej woli. Zostali brutalnie deportowani.

Co byśmy im w tym momencie powiedzieli?
Ależ Bóg się wami opiekuje. Nawet w niewoli jest wam lepiej niż w ojczyźnie, lepiej niż niejednemu wolnemu Babilończykowi....

 
Dn 13, 1-9. 15-17. 19-30. 33-62
Ps 23,1-6
J 8, 1-11

Dwie kobiety.
Obie przyłapane, oskarżone, czekające na wyrok śmierci.
Rozglądają się po zgromadzonych i nie widzą nikogo, kto by stał po ich stronie.
Nawet małżonek Zuzanny, bogaty, poważany członek społeczeństwa w niewoli babilońskiej, milczy wobec oskarżenia starców sędziów.
Dlaczego? Nie znał swojej żony?
Dlaczego aż tak boją się wszyscy dwóch starców i ich oskarżenia?
Boja się nie starców, ale urzędu sędziowskiego.
A dwaj sędziowie (to jak uczony w Piśmie, faryzeusz i sędzia w jednym) patrzą na Zuzannę i są pewni mocy swoich oskarżeń i wyroku.

Imię Zuzanna po hebrajsku znaczy lilia. To od Zuzanny ten piękny, biały kwiat otrzymał znamiona czystości i niewinności. (Maryja w scenie Zwiastowania często jest przedstawiana z białą lilią.)
Zuzanna wie, że jest niewinna. Woła o sprawiedliwość.
Boga i ludzi.
I zostaje wysłuchana.
Ma swojego obrońcę.

Druga kobieta nie ma imienia.
Jej imieniem jest jej profesja.
Jest w sytuacji beznadziejnej. Złapana w pułapkę przez tych, co może po cichu korzystali z jej, albo jej koleżanek, usług, patrzy w ziemię.
Wie, że jest winna.
Milczy.
Nie domaga się głośno niczego.
Głośno wyroku domagają się jej oskarżyciele.
Patrzy w ziemię i widzi, jak strużki jej krwi w nią wsiąkają.
Na piasku coś zaczęło się pojawiać i wszyscy ucichli, a potem zaczęli odchodzić.
Dopiero wtedy nieśmiało podniosła wzrok.
Ujrzała swego obrońcę.
Obrona jej nie polegała na sprawiedliwości ale na miłosierdziu.

Sprawiedliwość „oko za oko, ząb za ząb”, szczególnie dodana do niesłusznego, fałszywego oskarżenia, nie jest wcale obca nam, uczniom Jezusa.
Czy to źle domagać się sprawiedliwości?
Przecież Jezus takich pobłogosławił na Górze Błogosławieństw i nazwał ich szczęśliwymi ze względu na nagrodę...
Bez tego domagania się przez wieki, nie bylibyśmy w tym miejscu, gdzie jesteśmy. Całkiem niedawno zostało zniesione feudalne niewolnictwo popierane przez Kościół......

Jr 11,18-20
Ps 7,2-3.9bc-12
J 7,40-53

Jeszcze się rozeszli, każdy do swego domu.
Ale już powzięli zamiar, mają już plan.

Już nie chodzą za Nim, aby zadawać podchwytliwe pytania.
Wysyłają strażników od arcykapłanów, aby Go schwytać.
Co dalej?